Arginina - znaczenie i korzyści stosowania

czerwiec 06, 2020 0

wielkość czcionki Zmniejsz czcionkę Powiększ czcionkę
Wydrukuj
E-mail

arginina - znaczenie i korzyści stosowania

Arginina jest jednym z bardziej znanych aminokwasów, szczególnie chętnie stosowanych przez osoby budujące masę mięśniową. Jest czołowym składnikiem boosterów tlenku azotu (NO) i głównie z tego względu zyskała taką popularność.

Arginina, odpowiedzialna między innymi za pożądane przez adeptów siłowni zjawisko pompy mięśniowej, jest zaliczana do aminokwasów względnie niezbędnych. O co w tym chodzi? Nasz organizm jest w stanie wytwarzać ją samodzielnie, aczkolwiek w pewnych sytuacjach wyrażamy na nią większe zapotrzebowanie. Wówczas dobrym pomysłem jest dostarczanie jej z zewnątrz (suplementacja).

Arginina – co to takiego i komu jest polecana?

Arginina (L-arginina) jest aminokwasem ściśle związanym z produkcją gazowego hormonu, tlenku azotu, który powstaje w zasadzie z jej grupy guanidynowej. Warto nadmienić, że właśnie z tego względu nie każdy aminokwas pełni funkcję promotora NO. Znajdziemy ją zarówno w formie suplementów samodzielnych, bez żadnych dodatków, jak i w składzie popularnych przedtreningówek (boosterów tlenku azotu).

Wielu ekspertów uważa, że arginina wspiera nie tylko budowanie muskulatury, między innymi dzięki wywoływaniu zjawiska tak zwanej pompy mięśniowej. Może okazać się pomocna podczas redukcji tkanki tłuszczowej, budowania bazy tlenowej czy w trakcie pracy nad wydolnością. Co ciekawe, bardzo dobrze sprawdza się jako wsparcie regeneracji, jeśli przyjmujemy ją po zakończeniu treningów, a nie jak to mamy w zwyczaju, przed ćwiczeniami. Ta opcja zyskuje popularność szczególnie wśród zawodników sportów walki, którym akurat napompowanie mięśni może przeszkadzać w przeprowadzaniu technicznych treningów.

Arginina jest też czasami zalecana przy problemach z erekcją z uwagi na fakt, że na drodze zwiększenia produkcji NO rozszerzeniu ulega światło naczyń krwionośnych. Doprowadza to do wzmożonego przepływu krwi wraz z tlenem. Poza tym tlenek azotu uważa się też za dobry dla układu sercowo – naczyniowego, zmniejszający ryzyko choćby nadciśnienia czy miażdżycy.

Arginina, a pompa mięśniowa i muskulatura

Tak jak sobie powiedzieliśmy, arginina pełni rolę promotora NO, a zatem doprowadza do zwiększenia produkcji tlenku azotu, zapewniając cały wachlarz korzyści, jakie uzyskuje organizm. Większe ilości gazowego hormonu są równoznaczne z rozszerzaniem naczyń krwionośnych. Wówczas dochodzi do nasilonego przepływu nie tylko krwi i tlenu, ale również składników anabolicznych, regeneracyjnych oraz innych elementów odżywczych. Składniki te zaopatrują mięśnie, co zapewnia świetne warunki do ich wzrostu. Bardziej natlenowane oraz ukrwione mięśnie stają się większe i silniejsze.

mężczyzna w czasie ćwiczeń hantlami na siłowni

Badania potwierdzają, że tlenek azotu jest swego rodzaju aktywatorem dla hipertrofii mięśniowej, co na pewno ucieszy adeptów siłowni. Chodzi głównie o fakt, że NO jest w stanie zapoczątkować aktywację komórek satelitarnych istotnych zarówno w procesach regeneracyjnych, jak i stricte anabolicznych.

Co ciekawe, arginina nie tylko wpływa na procesy produkcji tlenku azotu, ale także wydzielania insuliny oraz GH (growth hormon). Część źródeł wskazuje też na pozytywne działanie względem anabolicznego IGF-1 (insulinopodobny czynnik wzrostu) i testosteronu, przy suplementacji po skończonym treningu.

Rodzaje argininy

L-arginina - jedna z najpopularniejszych i zarazem podstawowa forma argininy (wolny aminokwas). Skuteczna, aczkolwiek cechująca się niską tolerancją. Wobec tego, zaleca się nieco większe dawki względem pozostałych form aminokwasu.
AAKG (alfa-ketuglutaran argininy) – sól argininy i kasu alfa-ketoglutarowego. Uznawana za bardziej skuteczną formę niż l-arginina z uwagi na wyższą tolerancję i stabilność związku. Bierze udział w metabolizmie białek, działa antykatabolicznie i wpływa na podniesienie poziomu hormonów anabolicznych, takich jak IGF-1. Lepiej poprawia przepływ krwi i transport składników.
Jabłczan argininy to sól będąca połączeniem argininy z kwasem jabłkowym. Cechuje go wysoka biodostępność, aczkolwiek krótki czas działania. Mimo wszystko dobrze się sprawdza w połączeniu z innymi formami aminokwasu.
Chlorowodorek argininy (arginina HCL) – forma, która cechują się dobrą rozpuszczalnością w wodzie, ale ma gorszą przyswajalność niż np. AAKG. Poza tym ma gorzki smak.
Ester etylowy argininy – ester argininy charakteryzuje się dużą biodostępnością i stabilnością. Działa szybko i jest uznany za formę wykazującą najlepsze właściwości. Z drugiej strony, cena jest dość wysoka.

Arginina – co, gdy jest jej zbyt mało?

Mimo że tlenek azotu nie musi powstawać wyłącznie z argininy, to jej niedostatek jest najczęściej skorelowany ze zbyt niskim wytwórstwem NO. W takich okolicznościach, wytwarza się niekorzystny związek zaliczany to wolnych rodników. Dzieje się tak, gdy nasila się produkcja anionorodnika ponadtlenkowego, wiążącego się z tlenkiem azotu.

Konsekwencją tego może być nasilona agregacja płytek krwi oraz cholesterolu. Co więcej, znacznie zwiększa się ryzyko wystąpienia i rozwoju chorób sercowo – naczyniowych. Osoby borykające się ze zmianami miażdżycowymi czy nadciśnieniem najczęściej miały też niedobory aminokwasu argininy. Wzmożona produkcja agresywnych, wolnych rodników jest powiązana z uszkadzaniem śródbłonka naszych naczyń.

Kto najczęściej ma do czynienia z niedostatkiem argininy?

Chodzi głównie o osoby stroniące od produktów pochodzenia zwierzęcego oraz ludzi, których dieta jest uboga w proteiny. Nie zaobserwowano niedoborów aminokwasu u osób normalnie spożywających jaja, nabiał, mięso czy ryby.

Arginina i korzyści zdrowotne

zmniejsza ryzyko chorób sercowo – naczyniowych, takich jak miażdżyca, choroba wieńcowa,
wpływa na zmniejszenie lepkości naszej krwi,
poprawia przepływ krwi i zabezpiecza przed uszkodzeniami śródbłonka naczyń,
regeneruje organizm,
wspiera walkę w otyłością,
wspiera optymalną pracę nerek,
sprzyja produkcji neurotransmiterów, tym samym wspierając układ nerwowy,
wspiera detoksykację organizmu,
wpływa na metabolizm i florę bakteryjną jelit.